«Τον έρωτα δεν μπορείς να τον περιγράψεις, τον αισθάνεσαι» Valentine's Day related

Υπάρχουν στιγμές που δεν έχεις τι να πεις, δεν έχεις να μιλήσεις με κάποιον. Κάθεσαι, ακούς μουσική, βάζεις ποτό και τα δύο και απλά ταξιδεύεις. Θες να πεις πολλά, θες να σκεφτείς περισσότερα, αλλά δεν μπορείς ούτε να τα πεις ούτε να τα γράψεις.

Αν είναι μέρα, όλα καλά, θα περάσει σχετικά γρήγορα, αν είναι νύχτα, τότε το μπουκάλι ίσως τελειώνει πιο γρήγορα από το τραγούδι που θα παίζει τα ηχεία.



Έτσι και χθες, όλοι οι γνωστοί έξω, κι εσύ σπίτι. Δεν ήξερες γιατί δεν ήθελες να βγεις, απλώς ήθελες να κάτσεις να ηρεμήσεις. Πολλές σκέψεις, πάρα πολλές, που κάνουν το κλειδί στο κομοδίνο να φαντάζει τον μόνο τρόπο να αλλάξεις παραστάσεις στιγμιαία και να βγεις έξω. Ντύνεσαι, μία ζακέτα, τα κλειδιά, βάζεις μπροστά, φώτα και βγαίνεις έξω. Τραγούδια στα ηχεία και απλά βλέπεις. «Είναι του Αγίου Βαλεντίνου» ένα μήνυμα σε τζαμαρία και ξαφνικά όλα γεμίζουν καρδούλες στους δρόμους, ζευγαράκια (παράνομα και μη). Γιατί να περιμένεις μία μέρα για να εκδηλωθείς; Τις υπόλοιπες; Εσένα σε αγαπάς; Αν δεν αγαπήσεις εσένα, πως θα δώσεις αγάπη;

Όλοι οι άνθρωποι πρέπει είναι ερωτευμένοι με κάτι, αυτός είναι και ο λόγος για να ζεις. Ο καθένας αγαπάει κάτι να κάνει, αγαπάει κάποιον, το θέμα είναι να το δείχνει καθημερινά. Φτάσαμε σε σημείο ο έρωτας να φαντάζει ντροπή (να το λες έστω) και να το θυμόμαστε μία μέρα.

Τελειώνεις την βόλτα, βάζεις παρκάρεις το αυτοκίνητο, κατεβαίνεις, μπαίνεις σπίτι. Όλα καλά, νομίζεις! Ακόμα περισσότερες σκέψεις, όσο γι' αυτά που θες να πεις, βουνό.

Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να γράψεις, στερεύεις. Σβήνεις, αλλάζεις, γράφεις πάλι. Τα καλύτερα κείμενα (και οι σκέψεις κατ' επέκταση) είναι αυτά που γράφονται δίχως να σβήσεις κάτι, αυθόρμητα.

«Γράψε κάτι για τον έρωτα» του είπε. Δύο μέρες έγραφε, έσβηνε, το έδειχνε για να πάρει γνώμες. Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγει, μπαίνει μέσα ο φίλος του. Διαφορετική άποψη από όλους, δεν είχε σχέση, ρομαντικός όμως. «Ο ερωτευμένος γιορτάζει κάθε μέρα» υποστήριζε. Κάθονται, λένε τα νέα και κάπου προς το ξημέρωμα, του δίνει το κείμενο να το διαβάσει. Το διαβάζει με προσοχή, δίχως να κρίνει, την άποψή του την έλεγε πάντα όταν τελείωνε κάτι. Ο αληθινός φίλος εξάλλου είναι αυτός που σε ακούει πρώτα και μετά δίνει συμβουλές. Όταν τελείωσε, σηκώνει το βλέμμα, τον κοιτάει με ένα σίγουρο ύφος: «Τον έρωτα δεν μπορείς να τον περιγράψεις, τον αισθάνεσαι».