Περίεργοι οι άνθρωποι. Παρορμητικοί στις συμπεριφορές, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι παλαιότερες εποχές με πιο πολύ ανεμελιά, δίχως τόσα πράγματα γύρω μας κι όμως αυτό το ένα που λείπει σήμερα, το είχαμε καθημερινά. Το χαμόγελο, την αγάπη, την ανάγκη να μιλήσεις. Ξαφνικά, κλειστήκαμε σε εμάς, στον εαυτό μας ή έτσι θέλουμε να λέμε. Βέβαια, το βράδυ του Σαββάτου, θέλουμε παρέα, θέλουμε πολλά, αλλά για λίγο. Γιατί το ξημέρωμα θέλουμε μόνο τον εαυτό μας.
