-Η αγάπη αεροπλάνο-

"Η αγάπη είναι υποκειμενική, διαφέρει για τον καθένα. Διαφέρει σε μορφή, ένταση, σε πρόσωπο, σε διάρκεια, σε όλα. Η αγάπη για εμένα είναι σαν τα αεροπλάνα που πετάνε ψηλά. Τα βλέπεις και τα ακούς, αλλά ο ήχος σε ξεγελάει με το που μπορεί να είναι. 

Το αεροπλάνο είναι η «αγάπη» κι εσύ που τα βλέπεις είσαι ο «επιβάτης». Μένεις θεατής, βλέποντας να περνάνε κι απλά επιλέγεις κάποιο για να επιβιβαστείς - αγαπήσεις. Σου άρεσαν τα χρώματα ή ο προορισμός που σου έταξε, γιατί μπορεί και να μην φτάσει ως εκεί. Άλλοτε, απλά σου αρέσει να τα κοιτάς να περνάνε και να φωνάζουν αυτό το «εδώ είμαι» που στα αυτιά σου μπορεί να μεταφράζεται σε «αγάπησε με». 

Όμως, υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές, που ταξιδεύεις με ένα και το άλλο δίπλα, πασχίζει να κάνει περισσότερο θόρυβο για να το ακούσεις και να μπεις σε αυτό. Και μην απορείς που με τον καιρό σωπαίνει, η μηχανή απλά χάλασε, «έπεσε».

Το πρόβλημα όμως, ξέρεις πότε είσαι ο «επιβάτης» και πότε το «αεροπλάνο»;

Ίσως, για το λόγο αυτό πάντα ήθελα ότι είχα να κάνει θόρυβο, νομίζοντας πως θα καταλάβουν οι άλλοι την «αγάπη» μου, αυτή που με ταξιδεύει. Νομίζοντας, πως κατανοούν πως είμαι ο επιβάτης σε αυτό και συνειδητοποιημένος.

Γιατί η αληθινή αγάπη, χτίζεται όταν το ταξίδι είναι απολαυστικό και για το «αεροπλάνο» και για τον «επιβάτη», όπου το «ταξίδι» μόνο τότε γίνεται «έρωτας».

(Βάλε στο ραδιόφωνο να παίζει «Για τις παλιές αγάπες μην μιλάς.» και την επόμενη τζούρα/γουλιά, στην υγεία της αγάπης που φώναζε, κάπου στα σκοτεινά, αλλά δίπλα σου)

Αφιερωμένο, σε όσες αγάπες - αεροπλάνα ήρθαν και δεν μπήκαμε, γιατί ψάχναμε ή έψαχνε....

Όμως μένοντας να τις κοιτάμε, μετά από καιρό, χαιρόμαστε (ή όχι;)."