Μετά από τόσο καιρό το είχε πάρει απόφαση. Συνήθως, η τελευταία βδομάδα του μήνα, κάθε μήνα, ήταν η χειρότερη. Όλα τα πράγματα, ότι είχε προγραμματίσει του πήγαιναν στραβά. Το χειρότερο, ερχόταν από εκεί που δεν το περίμενε. Όταν τον έβλεπαν χάλια, ήξεραν ότι ο λόγος ήταν γυναικείος (συνήθως) κι ότι άρχιζε η «κατρακύλα» http://jdmteam.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html
Ακόμα και τότε ήταν ήρεμος όμως. Είχε βέβαια τις πτώσεις του, τον έπαιρνε από κάτω, αλλά δεν έχανε το κέφι του, όσο μπορούσε έστω. Ποτέ δε νευρίαζε χωρίς λόγο, σπάνια τον είχαν δει να τσακώνεται. Είχε μάθε να συμβιβάζεται με όλες τις αλλαγές και να τις δέχεται αβίαστα.
Ωστόσο, τον πείραζε όταν έβλεπε ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση, ότι «δίνει» και δεν το σέβεται ο άλλος. Ότι νοιάζεται και περνάει στο ντούκου. Το χειρότερο, όταν εξηγούσε την θέση του, λέγοντας τι ψάχνει και τι θέλει κι απλά τα έλεγε σε έναν τοίχο.
Ακόμα και τότε ήταν ήρεμος όμως. Είχε βέβαια τις πτώσεις του, τον έπαιρνε από κάτω, αλλά δεν έχανε το κέφι του, όσο μπορούσε έστω. Ποτέ δε νευρίαζε χωρίς λόγο, σπάνια τον είχαν δει να τσακώνεται. Είχε μάθε να συμβιβάζεται με όλες τις αλλαγές και να τις δέχεται αβίαστα.
Ωστόσο, τον πείραζε όταν έβλεπε ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση, ότι «δίνει» και δεν το σέβεται ο άλλος. Ότι νοιάζεται και περνάει στο ντούκου. Το χειρότερο, όταν εξηγούσε την θέση του, λέγοντας τι ψάχνει και τι θέλει κι απλά τα έλεγε σε έναν τοίχο.